دوره جامع آسیب‌شناسی، ارزیابی و درمان اختلال بلع از نوزادی تا بزرگسالی

اختلال بلع یا دیسفاژی به معنی مشکل در انتقال غذا از دهان به معده به دلیل بیماری‌های نورولوژیک، ساختاری یا دیگر شرایط پزشکی است. این اختلال می‌تواند در سنین مختلف و به دلایل متفاوتی ایجاد شود. علائم این اختلال محدود به ناتوانی در تشخیص غذا در دهان نمی‌شود، بلکه شامل مشکل در قرار دادن غذا در دهان؛ ناتوانی در کنترل غذا یا بزاق در دهان؛ سرفه کردن قبل، حین یا بعد از بلعیدن؛ خفگی‌های دوره‌ای؛ کاهش وزن بدون هیچ دلیل دیگری؛ کیفیت صدای قل قل یا افزایش ترشح در حلق یا قفسه سینه بعد از بلعیدن، در انتهای نوشیدن یا بعد از آن،  بلع پر تقلا، کاهش جویدن، برگشت غذا به بینی، آبریزش از دهان، باقی ماندن غذا در حلق و آسپیراسیون می باشد. شناسایی؛ ارزیابی و درمان دیسفاژی از مهمترین بخش‌های آموزش به گفتاردرمانگران است. بنابراین ارزیابی زودهنگام  و تشخیص به موقع دیسفاژی توسط آسیب‌شناس گفتار و زبان برای پیشگیری از عوارض پزشکی آینده ضروری بوده و باید اولویت بالایی در برنامه‌های مراقبت سلامت داشته باشند.  از سال ۱۹۸۰ آسیب شناسان گفتار و زبان به صورت فعال در ارزیابی و درمان بیماران مبتلا به دیسفاژی مشارکت داشتند.

اختلال تغذیه و بلع در نوزادان، دیسفاژی درکودکان و بزرگسالان حیطه‌های مختلفی است که لازم است به صورت جداگانه به آناتومی، فیزیولوژی مکانیسم بلع و عملکرد در هر کدام از گروه‌ها و دیسفاژی ناشی از بیماری‌های مختلف در این گروه ها پرداخت و گفتاردرمانگران را در هر کدام از حوزه‌ها با علل و عوامل ایجاد اختلال، پروسه ارزیابی و ابزارهای موجود بالینی، دستگاهی و پروتکل‌های درمانی آشنا نمود.  لذا هر کدام از وبینارها به هریک از گروه‌های سنی اختصاص داده شده است تا فرصت کافی برای به اشتراک گذاشتن مطالب آموزشی و تجارب به علاقه‌مندان این حوزه‌ها فراهم بیاید.